Normy i przepisy prawne dotyczące ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami

Co określa norma EN ISO 11612 / EN ISO 11611?

Ta międzynarodowa norma określa minimalne wymagania wydajności odzieży stosowanej do ochrony ciała użytkownika (z wyłączeniem dłoni, stóp i głowy) przed wysoką temperaturą i płomieniami. Dotyczy to odzieży, która może być noszona do różnych zastosowań i która poza właściwością ograniczania rozprzestrzeniania się ognia chroni także przed jednym z następujących zagrożeń: promieniowanie cieplne, ciepło konwekcyjne lub kontaktowe lub rozbryzgi stopionego metalu (aluminium lub żelaza). Poza tą szerszą normą istnieją także inne, które odnoszą się do konkretnych produktów lub zastosowań końcowych.

Dla każdego z zagrożeń wymienionych w tej normie podane są trzy poziomy wydajności, które wskazują, czy ryzyko narażenia jest niskie, średnie czy wysokie. Istnieje także czwarty poziom wydajności, który należy wziąć pod uwagę w przypadku ochrony przed ekstremalnym narażeniem na promieniowanie cieplne. Ten poziom dotyczy wysoko wydajnych materiałów, takich jak materiały aluminizowane. W normie ISO 11612 ujęty także został opcjonalny test ogniowy na manekinie, który zgodnie z normą ISO 13506-1 lub-2 poddawany jest fali ognia przez 4 sekundy. Aby wybrać właściwy poziom ochrony, należy przeprowadzić ocenę ryzyka.

Norma ISO 11611 dla odzieży ochronnej stosowanej podczas spawania i w procesach pokrewnych

Norma dotyczy odzieży, która ma chronić użytkownika przed:

• rozbryzgiem (małe rozbryzgi roztopionego metalu) symulującym różne technologie spawania,
• krótkim kontaktem z płomieniami,
• promieniowaniem cieplnym pochodzącym z łuku elektrycznego stosowanego do spawania i w procesach pokrewnych
• oraz która minimalizuje możliwość porażenia elektrycznego podczas krótkotrwałego, przypadkowego kontaktu z przewodami elektrycznymi przy napięciu do około 100 V DC w normalnych warunkach spawania.

Norma ISO 11611 określa minimalne wymagania wydajności odzieży ochronnej zaprojektowanej do ochrony ciała użytkownika, np. fartuchów czy rękawów, w oparciu od dwie klasy odzwierciedlające narażenie na dwa poziomy rozprysków. Nie obejmuje wymagań ochrony dla stóp, dłoni, twarzy i/lub oczu – specyfikacje dla tych części ciała są wyszczególnione w innych międzynarodowych normach.

Wskazówki w normie EN 14560 dotyczące stosowania, pielęgnacji i konserwacji odzieży chroniącej przed wysoką temperaturą i płomieniami

Ta norma została opracowana jako dodatkowa do wszystkich norm EN i większości norm ISO związanych z odzieżą, aby pomóc użytkownikom wybrać właściwą odzież chroniącą przed wysoką temperaturą i płomieniami. Zawiera informacje na temat zagrożenia i oceny ryzyka, mówi o tym, jakie dane zapewniają różne testy ogniowe, a także podsumowuje wszystkie wymagania norm dotyczących odzieży.

Co określa norma NFPA 2112/2113?

NFPA 2112: Norma dotycząca ognioodpornej odzieży chroniącej pracowników przemysłowych przed krótkotrwałą ekspozycją termiczną na ogień.

Ta norma określa minimalne wymagania dla materiałów ognioodpornych stosowanych, do ochrony pracowników przed ekspozycją na krótkotrwały ogień.  W szczególności obejmuje projekt, konstrukcję i ocenę standaryzowanej odzieży wykonanej z testowanego materiału. 

Aby uzyskać zgodność z normą NFPA 2112, standardowa odzież podczas próby ogniowej trwającej 3 s przy 84 kW musi:

• osiągać 50% lub niższy wynik przewidywanych oparzeń ciała,
• nie topić się, nie kapać i nie palić się po ustąpieniu płomienia.

Ponadto odzież końcowa musi spełniać następujące warunki:

• musi posiadać stosowne oznakowanie w widocznym miejscu,
• musi spełniać wszystkie wymagania i być poddana testom określonym w normie NFPA 2112,
• musi posiadać etykietę certyfikatu UL dołączoną do etykiety odzieży ognioodpornej lub umieszczoną bezpośrednio obok niej.

NFPA 2113: Normy określające prawidłowy wybór, użytkownie, pielęgnację i konserwację ŚOI chroniących przed krótkotrwałą ekspozycją termiczną na ogień.

Ta norma została opracowana, aby zminimalizować zagrożenia zdrowia i bezpieczeństwa związane z nieprawidłowym wyborem, użytkowaniem i konserwacją, a także skażeniem i uszkodzeniem odzieży ognioodpornej zgodnej z normą NFPA 2112.

Zgodnie z normą NFPA 2113 ocena ryzyka jest nadal bardzo ważna i musi być przeprowadzona, aby uzyskać wyliczony poziom energetyczny dla różnych zadań wykonywanych przez pracowników.

Co określa norma ISO 13506-1 / ISO 13506-2?

Wymyślony przez firmę DuPont system Thermo-Man^® został opracowany w latach 70. wraz z amerykańskim rządem, aby chronić pracowników wojskowych przed oparzeniami. Potem stał się podstawą metod badania ASTM oraz ISO. Firma DuPont aktywnie uczestniczyła w tworzeniu norm, lecz także ich poprawek.  Ta norma ISO jest podzielona na dwie części – metodę badania dla kompletnej odzieży oraz przewidywanie stopnia możliwych oparzeń.

Norma ISO 13506-1 dla odzieży chroniącej przed wysoką temperaturą i płomieniami

Część 1: Metoda badania dla kompletnej odzieży – mierzenie przeniesionej energii za pomocą wyposażonego w narzędzia pomiaru manekina.

Ta norma określa ogólne wymagania, sprzęt i metody obliczania niezbędne do uzyskania wyników pozwalających na ocenę wydajności kompletnej odzieży lub połączeń odzieży ochronnej narażonej na pożar błyskawiczny.

Ta metoda badania ustanawia system oceny w celu określenia ochrony termicznej zapewnianej przez odzież jedno- i wielowarstwową wykonaną z ognioodpornych materiałów. Ocena jest wyliczana na podstawie pomiarów transferu ciepła na pełnowymiarowego manekina testowego w trakcie uderzenia fali płomienia gazowego o wartości 84 kW przez wyznaczony czas, z użyciem przynajmniej 110 czujników mierzących ilość przekazanego ciepła. Dane dotyczące transferu ciepła są przechwytywane przez określony czas, aby określić całkowitą ilość przekazanej energii. W rezultacie otrzymywana jest szacowana wydajność i integralność odzieży ochronnej wobec wysokiej temperatury, płomienia lub ognia występujących podczas typowego pożaru.

Norma ISO 13506-2 dla odzieży chroniącej przed wysoką temperaturą i płomieniami

Część 2: Przewidywanie stopnia możliwych oparzeń – wymagania obliczeniowe i przypadki testowe

Norma ISO 13506-2:2017 zapewnia szczegółowe dane techniczne potrzebne do obliczenia przewidywanego stopnia obrażeń po ekspozycji na działanie wysokiej temperatury i płomienia w odzieży ochronnej. Oparte ono jest na specyfikacji i danych zawartych w normie ISO 13506-1.

Metoda obliczania przewidywanego stopnia możliwych oparzeń jest sprawdzana za pomocą serii dostarczonych przypadków testowych.

Ta metoda badania nie obejmuje warunków przewidywania oparzeń spowodowanych ekspozycją na krótkofalowe promieniowanie, które może przenikać skórę (np. łuk elektryczny), ekspozycją na niektóre pożary płynnych lub stałych paliw oraz ekspozycją na działanie źródeł nuklearnych.