Przy wyborze środków ochrony indywidualnej ważnym kryterium jest oznakowanie CE oraz zgodność z regulacjami i wymaganiami norm.

Komisja Europejska opublikowała dwie dyrektywy dotyczące środków ochrony indywidualnej. Każdy kraj członkowski Unii Europejskiej był zobowiązany przetransponować je do prawa krajowego.

Obowiązkowa dyrektywa o środkach ochrony indywidualnej 89/686/EWG (zwana w skrócie dyrektywą PPE)  dotyczy wytwarzania odzieży ochronnej i definiuje zasadnicze wymagania, jakie muszą spełniać środki ochrony indywidualnej, aby mogły zostać wprowadzone na rynek.

Organizacje CEN i CENELEC opracowały ponad 150 ujednoliconych norm służących weryfikacji, czy dany środek ochrony indywidualnej spełnia zasadnicze wymagania. Użytkownicy mogą jednak samodzielnie definiować parametry wykraczające poza minima uprawniające do otrzymania certyfikatu CE w odniesieniu do konkretnych zagrożeń lub innych kryteriów.

Certyfikat CE, potwierdzony obecnością znaku CE na produkcie,  oznacza że środek ochrony indywidualnej spełnia zasadnicze wymagania w zakresie ochrony przed danym zagrożeniem w określonych zastosowaniach, a także pod względem ergonomii, nieszkodliwości i rozmiaru.

Obowiązkowa dyrektywa 89/656/EWG w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczących stosowania przez pracowników środków ochrony indywidualnej w miejscu pracy. Dyrektywa określa również obowiązki pracodawców w zakresie dostarczania środków ochrony indywidualnej. Dyrektywa określa zobowiązania oraz działania jakie pracownicy i pracodawcy powinni podjąć w celu zachowania i poprawy bezpieczeństwa pracowników.

Dyrektywa reguluje zagadnienie oceny ryzyka, potrzebę podejmowania środków zaradczych, przeprowadzania szkoleń i przekazywania informacji, a także nakłada na pracodawcę obowiązek bezpłatnego zapewnienia pracownikom środków ochrony indywidualnej. Dyrektywa stanowi, że poprawa bezpieczeństwa, higieny i zdrowia w miejscu pracy jest celem, którego realizacja nie może zależeć wyłącznie od kryteriów ekonomicznych.